Karlskerk
De Weense Karlskirche, een van de prachtigste barokke kerken ten noorden van de Alpen, waarvan de kolossale koepel met een hoogte van 72m het stadsbeeld beheerst, gaat terug op een schenking van keizer Karl VI na de verschrikkelijke pestepidemie in het jaar 1713.
De barokke meesterarchitect Johann Bernhard Fischer von Erlach begon 1716 zijn zesjarige werkzaamheden aan het hoogbarok sacraal bouwwerk ter ere van de pestheilige Karl Boromäus. Na zijn dood voltooide zijn zoon Joseph Emanuel Fischer von Erlach 1724–1739 het gebouw met sommige veranderingen.
Het uiterlijk van de façade geldt als een compendium van de barokke bouw- en symbooldenkwijze. Achter de beide triomfzuilen die met twee afbeeldingen uit het roerige leven van de heilige en kerkpatroon Karl Borromäus in reliëfvorm zijn versierd en die de ingang flankeren, verheft zich de indrukwekkende koepel in navolging van Romeinse kerken. Talrijke belangrijke barokkunstenaars hadden een aandeel aan de prachtige vormgeving van de binnenruimte. Johann Michael Rottmayr gaf 1725–1730 vorm aan de monumentale frescoschilderijen in de koepel, de stukwerken werden uitgevoerd van Albert Camesina, de altaarschilderijen van Sebastiano Riccy, Daniel Gran, Martino Altomonte en Jacob van Schuppen. 1738 werd de kerk onder de hoede van de Kruisridder Orde van de Rode Ster uit Praag gesteld en was tot en met 1918 keizerlijke patronaatsparochie.