Gaetano Donizetti’s komische en uptempo opera Het liefdeselixer is een van de meest genoeglijke werken binnen het genre. Het liefdeselixer bevat niet alleen een heerlijke plattelandssfeer en innemende karakters, maar ook een van ‘s werelds meest populaire aria’s: Una furtiva lagrima (Een verholen traan).
Nemorino (een arme boer) koopt bij de rondreizende kwakzalver Dulcamara een liefdesdrank die niets meer dan een fles wijn blijkt te zijn. Met zijn aankoop hoopt hij de liefde van Adina te winnen, maar het enige effect dat het elixer heeft, is een beetje meer zelfvertrouwen.
Blut maar onverschrokken meldt hij zich aan voor het leger, en met de bonus die hij daarvoor ontvangt, koopt hij meteen een tweede fles. Ditmaal wordt hij overladen met vrouwelijke aandacht, wat Adina nieuwsgierig maakt, maar beiden weten nog niet dat de vrouwen alleen geïnteresseerd zijn omdat Nemorino net het landgoed van zijn overleden oom heeft geërfd.
Donizetti wijdde zich met merkbaar plezier aan de humor in deze opera. Niettemin roept Het liefdeselixer ook een serieuze vraag op: ontstaat liefde door ware aantrekkingskracht of brengen zaken als alcohol en rijkdom ons in vervoering?
De opera ging op 12 mei 1832 in première in het Milanese Teatro Lirico (destijds het Teatro della Canobbiana) en wordt nu uitgevoerd in de Weense Staatsopera. Bij aanvang van Het liefdeselixer leest Adina de middeleeuwse legende van Tristan en Isolde voor, waarmee ze vooruit loopt op het verhaal dat zich zal ontvouwen. Het is een intrigerende vraag of Richard Wagner, die Het liefdeselixer voor piano arrangeerde, met de bewerking van Donizetti’s stuk niet zijn eigen Tristan en Isolde schreef.
